Mark in SU, Kabalebo, laatste dagen

Fawaka leuke lezers,

De laatste blog is een feit. Ik moet helaas alweer naar huis. Nouja helaas, eerlijk is eerlijk ik ben blij dat ik het leventje in Spierdijk weer kan oppakken en iedereen weer kan zien. Suriname is een super land om een paar maanden te vertoeven maar hier voor altijd blijven zou ik ook niet willen dus er moest een moment zijn om weer terug te gaan. Zoals jullie weten schrijft degene die op bezoek is mijn blog, na even aandringen is het dan toch gelukt Mark zal zijn belevingen deze blog schrijven.

Eindelijk.. eindelijk was het zover. Na ruim vier maanden, talloze blogs en jaloersmakende foto’s ging ik Kristel opzoeken in Suriname. Mijn eerste reis buiten de Europese grenzen, best spannend voor een blanke bakra (later geleerd dat deze naam komt van ‘bakkersknechten’ die ‘wit’ zagen van het meel) zonder grote reiservaringen. Met ruim een uur vertraging kwam ik in een chartervliegtuig van Euro Atlantic aan in het ‘regenachtige’ (wtf!..) Suriname. Waar ik liefdevol ontvangen werd door mijn ‘reisleidster’ en tevens vriendin ‘Kristel’ vergezeld door huisgenootje Vera.

De eerste drie nachten sliepen we op de Wakibasoestraat, het studentenhuis van Kristel. Vol met vrouwelijk schoon waar de mannen zwaar in de minderheid zijn.. even wennen dus;-)
Na de eerste indrukken en warmte van Suriname verwerkt te hebben nam Kristel me mee naar ’t Vat een hotspot voor de Nederlandse toerist, met grote schermen voetbal en frikadel speciaal op ’t menu. Even lekker bijpraten onder het genot van een Parbo biertje en ‘cocktail krisje’ uiteraard aan de…

Na een chille donderdag ging ik vrijdag Kristel opzoeken op stage het was haar laatste stagedag bij de stichting de Stem! Na een korte rondleiding moest Kristel afscheid nemen van haar collega’s na wat jaloersmakende brasa’s gingen we ’s middags lekker naar het zwembad van het zorghotel. Heerlijk genieten van de Surinaamse zon. ’s Avonds was het cocktailavond met de Kristels huisgenoten en andere stagiaires. Na de heerlijke cocktails parbo biertjes zijn we nog even naar ’T Vat gegaan waar Kristel haar danskunsten ging vertonen. Eenmaal op de dansvloer aangekomen kwam ik er al gauw achter dat de Hollandse man nogal al stijfjes overkomt in Suriname, wel super om te zien hoe goed iedereen hier kan dansen! Maar gauw even een drankje halen..

Na drie nachten wakker worden op de Wakibasoestraat gingen we ons klaar maken voor mijn eerste grote trip: Kabalebo ressort. Ten eerste om heerlijk te genieten en ten tweede om van mijn laatste beetje vliegangst af te komen. Kabalebo ligt in het Zuidwesten van Suriname en is alleen te bereiken per vliegtuig of liever gezegd vliegtuigje. Met acht mede ‘natuurliefhebbers’ vlogen we in een piepklein vliegtuigje zuidwaarts naar het afgelegen ressort. De vlucht was uitermate relax en viel me honderd procent mee, dit kwam mede door onze relaxte piloot die onderweg nog wat selfies schoot.

Aangekomen in Kabalebo werden we heerlijk ontvangen met een soep en lunch, na wat uitleg over onze trips werden we naar onze ‘River Cabine’ gebracht. Waar onze mede reizigers in de mainlodge sliepen hadden wij een privé hotelletje aan de Kabalebo rivier. Deze lag ongeveer een kilometer verwijderd van de rest van het ressort maar hiervoor hadden we wel privé vervoer en een prachtig uitzicht over de Kabalebo rivier.

In onze eerste trip gingen we de jungle van Kabalebo verkennen, gewapend met een gopro-camera, langste broek (die bij Kristel niet langer was dan haar boven benen) en wandelschoenen. Al snel bleek dat wij qua kennis en camera uitrusting wat tekort schoten. Met name vergeleken met vogelspotter ‘Rinus’ vielen wij wat buiten de boot. Maar voor de rest wel super handig om onze kennis over, papagaaien, toekans en bospolities bij te spijkeren.

De tweede dag werden we na een klein protest om acht uur opgehaald bij onze riverlodge. Nadat we heerlijk ontbeten hadden (eten was echt super goed) gingen we een vaartocht maken over de Kabalebo rivier, een uistekende spotdag bleek later. We hadden onder andere brulapen, schildpadden en een kaaiman vastgelegd.

Dag drie was de zwaarste dag, althans daar werden we van te voren voor gewaarschuwd. Deze dag gingen we de Misty Mountain beklimmen, met een top van 500 meter werd ons een prachtig uitzicht over Kabalebo beloofd. Met een uitgedunde groep van 3 man en twee vrouwen liepen we zonder grootte problemen de berg op. De afdaling bracht ons nog langs een prachtige waterval waar we even heerlijk konden afkoelen.

Na al het lekkere eten, ons privé zwembad (waren bijna enige die er gebruik van maakte)en het mooie weer was de laatste dag alweer aangebroken. Deze dag moeste we alweer vroeg terug vliegen, dus enige haast was gewenst. Na het ontbijt gingen we nog even twee uurtjes kajakken stroomopwaarts over de Kabalebo rivier. Voor de mooie shots namen we uiteraard onze ‘geleende’ gopro-camera mee. Na een klein uurtje ploeteren kwamen we eindelijk bij een stroomversnelling aan, welke uiteraard overwonnen moest worden. Na een eerste mislukte poging bleek de tweede helemaal fataal, de kracht van de natuur bleek toch veel sterker wat onze kajak razendsnel deed kantelen. Shit onze camera! Hoewel al onze spulletjes boven kwamen drijven was de camera foetsie.. Fuck. Na een paar keer vloeken en een paar chagrijnige buien van Kristel zijn we weer met het vliegtuigje naar de drukte in Paramaribo gevlogen zonder go pro, maar dit mocht de pret niet drukken wederom was het uitzicht weer prachtig!

Ik (Kristel) schrijf de blog weer even verder, Mark duurt het allemaal te lang haha. Ik zal het dan ook niet te lang houden. De volgende trip die we hadden gepland was de Bumpy Ride Quad Tour, echt iets voor ons spanning avontuur en ook nog een beetje natuur meepakken. Over een hobbelige en vaak waterrijke trial met een monster van een quad (500cc). Over savanne en door de jungle met het ene moment gigantisch veel regen en vervolgens weer een prachtig zonnetje, Suriname verrast altijd! Het was een super dag, met als uitkomst weer veel mooie foto’s.

Dit was het dan mijn avontuur van 4,5 maand, het was een tijd om nooit te vergeten. Veel geleerd over de cultuur, het land en de mensen. Ook veel vrienden gemaakt die ik zeker nog eens terug zie met als eerste ontmoeting de carnaval in Limburg! Hierna naar de HMH waar het feest Zsazsasu wordt gevierd dit wordt een mooie reünie. Met gemengde gevoelens neem ik afscheid, ik ga het missen maar eens zal ik terug komen!

Bedankt voor het lezen van mijn blogs het was super om alle (positieve) te horen en natuurlijk te zien dat mijn blog nog aardig vaak gelezen werd.

Bigi Brasa tot in Nederland!!